Witam.

Witam serdecznie na moim blogu. Od razu mówię nie wiem co będę tutaj zamieszczała. Pewnie wszystko co chciałabym powiedzieć od siebie. Czasem po prostu chcemy coś powiedzieć, ale boimy się, że to może być użyte przeciwko nam, a więc zamykamy się w sobie i nic nie mówimy, lecz dławimy się tym powoli, aż w końcu nie dajemy rady i wybuchamy. Tak niestety jest, mimo że chcemy aby było dobrze niszczymy siebie, czy to normalne? wątpię. Udawanie czego czego nie ma, aby być lepszym człowiekiem? Proszę Was. Oszukujemy sami siebie, a co w tym najzabawniejsze? że wierzymy, że dobrze postępujemy! Ach ta głupota ludzka! Nic nie jest dobrze, bo to nas wykańcza. KAŻDE NIEWYPOWIEDZIANE SIEDZĄCE  W NAS ZDANIE może nas prześladować do końca życia, a znowu te wypowiedziane również mogą nas dręczyć, bo mogliśmy je zachować dla siebie.
Tak źle tak niedobrze.
I żyj ty człowieku, gdzie każdy dla siebie wilkiem. Nie wiadomo komu można ufać. Nie mając porządnego oparcia. W świecie pełnym "słodkości". Tylko gdzie się podziała wartość człowieka? może ktoś mi na to odpowiedzieć? Wątpię. Wartość człowieka zniknęła pod warstwą znaczenia pieniądza i żądz materialnych.
Ludzie są, bo są. Nie mają konkretnego celu. Po prostu błąkamy się pośród tego wszystkiego.
Nie wiem co mogę jeszcze napisać, także zostawię Wam pewny aforyzm.

"Człowiek który dźwiga góry, musiał zacząć od kamieni"